Iedere morgen maak ik een wandeling met onze hond. Iedere morgen zie ik een ander plantje, dier of natuurelement dat mij inspireert. Vanmorgen sprongen de paarse dovenetel, de zwerm aalscholvers en de koolmeesjes in mijn oog en oren. Elke ochtend krijg ik zo een ander gevoel bij mijn wandeling, raak ik verwonderd door de schoonheid van de natuur die zowel in me als buiten mij zich bevindt.

Mijn vondst van deze dag, de paarse dovenetel, had ik al eerder in het snuitje. Nu besluit ik er ook iets mee te doen.

De resultaten van mijn culinaire experimenten met de paarse dovenetel mogen er zijn. Het kruid is prima te gebruiken als garnering op pizza of in erwtensoep.

Ik heb thee gemaakt van de verse blaadjes en bloemen. Zou versterkend werken en je nieren zuiveren.

Geblancheerd smaakt hij naar spinazie. In de toekomst neem ik hiervoor jonge scheuten. De stengels van ietwat oudere exemplaren zijn wat taaier.

Het uitzuigen van de zoete nectar van de bloemen heb ik nog niet gedaan. Dat staat op de planning. Ik kijk er naar uit om de nectar van de verschillende dovenetels (witte, paarse, gele) te proeven. Die van de gele zou het zoets smaken. Weer iets om te ontdekken.

Ik hou van deze ontdekkingstochten en stel me steeds meer open voor wat de seizoenen me te bieden hebben. Ik werk dan ook volgens het principe dat alles wat je nodig hebt door de natuur weerspiegelt wordt.